سال هاست که کلمه جوان از اصطلاحات متداول وپر مصرف در سیاست و فرهنگ واجتماع است چه بسیار سیاست مدارانی که با این عنوان رای آوردند وچه بسیار طرح ها که با نام جوان تایید وتصویب شد ه است چه بودجه ها که از یمن نام جوان از خزانه بیرون رفته اند وچه همایش ها که با این اسم بر پا شد وقس علی هذا اما همچنا ن جوان ایرانی دچار بحران ها ی مختلف اقتصادی وفرهنگی وسیاسی واجتماعی است چرا چنین است  در بخش اول نوشته، به بحث فرهنگ جوان می پردازیم

مهم ترین ومغفول افتاده ترین نیاز جوان نیاز فرهنگی وفکری است چون در جوانی است که فرد شخصیت خود را می شناسد ومی سازد و وجود زمینه ها والگوهای لازم وکافی برای او از مهم ترین نیاز های جوان است  ،در باره فرهنگ دو دید گاه در کشور وجوددارد اولی بیشتر بسته به مقوله فرهنگ نگاه می کند  وفکر می کند جوان باید به گونه ای که ما می خواهیم فکر کند وفرصت انتخاب وتجربه وخطا را ازجوان می گیرد واگر این جریان حاکم شود جوان دچار سرخوردگی وانزوا می شود ونه تنها اندیشه های مخرب از بین نمی رود بلکه  زیرزمینی شده وبدتر ومهلک تر عمل می کند و دید گاه دوم با ناد یده گرفتن آفات فضای کاملا باز جوان را در دنیای بدون پشتیبان ومحافظ رها می کند هردو دید گاه برای جوان مخرب است یکی استعدادش را  می کشد ودیگری توانیش را ناخواسته در معرض ابتذال قرارمی دهد ،جوان اهل تحقیق ونقد وسئوال وخلاقیت است البته کم تجربه وعجول وساده وصادق ،بنابراین در کنار دادن فرصت انتخاب  واندیشه وتجربه به او باید مراقبت شود تا به دامن دین وایمان واندیشه سوزان نیفتد واین زمانی فراهم می شود که جوان بتواند با اندیشه ها واندیشه ورزانی که متعلق به عرصه دینداری وعقلانیت هستند  ارتباط برقرار کند باید همه نوع سلیقه وتفکر دینی وفرهنگی در رسانه های دیداری وشنیداری ومکتوب حق وفرصت حضور داشته باشند انحصار گرایی که در امثال صداوسیما امروز دید ه می شود که عد ه ای معدود با سطح اندیشه مشخص حق حضور در رسانه ملی را دارند زمینه ساز رو آوردن جوان به کانالها ورسانه های ضددین ویا التقاطی ومخرب می شود به عنوان مثال اگر از مطهری گفتیم وشریعتی را بایکوت کردیم جوان شریعتی را فراموش نمی کند بلکه از زبان وبیان بیگانگان جستجو می کند اگر در خطبه های نماز جمعه فقط مداحان وتایید کنند گان دولت وسیاست ها بودند جوان هم از رفتن به نماز دلسرد می شود وهم نقد وضع موجود را در تریبون های نامحرمان جستجو می کند اگر به جای اندیشه سیاسی فقط شعار سیاسی به جوان القاء کردیم جوان تحلیل سیاسی را از زبان دیگران خواهد شنید چه ما بخواهیم چه نخواهیم  وتفاوت در این است که در صورتی که خود نظام وحکومت اقدام به شناساندن اندیشه ها کند وتحلیل معرفتی وسیاسی عرضه کند می تواند جوان را از افراط وتفریط باز دارد واورا برای انتخاب درست یاری کند ولی اگر کاملا بسته عمل کند جوان حرف دیگرانی را خواهد پذرفت که با ماسک آزادی آمده وبه دنبال القای خواسته ها ی خود هستند دهه شصت الگوی خوبی است که پیروی از آن می تواند راهگشا باشد در آن دوره در صداوسیما وتریبون های نماز جمعه شخصیت هایی چون آیت الله طالقانی ،دکتر چمران آیت الله خامنه ای ، آیت الله هاشمی ،فخر الدین حجازی ،علامه جعفری و دیگران حضور داشتند وسخنرانی های استاد مطهری ودکتر شریعتی هردو پخش می شد در  سایر بخش های فرهنگ هم  چنین فضای تکثر منطقی وجود داشت در سینما وتلویزیون از حاتمی کیا وافخمی وملاقلی پور فیلم سازان انقلابی تا علی حاتمی وکیارستمی و ناصر تقوایی ودیگران حضور داشتند و البته الگوی اصلی جوانان  امام واندیشه هایش بود به گونه ای که مرحوم بازرگان در جلسه ای اظهار شگفتی کرد ه بود از علاقه وعشق جوانان  کشور به امام ،و نتیجه آن  فضا ظهور جوانانی شد که  برای همیشه در تاریخ مثال زدنی گشتند .